La Puglia

We komen aan met de trein in Foggia wanneer het al donker is. Aangezien onze WarmShowers op 17 km van het station ligt, beginnen we aan een nachtelijke fietstocht door de velden, vergezeld door een Bloody Moon. Antonio trakteert ons op heerlijke authentieke Pugliaanse focaccia, waar de olijfolie vanaf druppelt. We worden wakker tussen de amandel-, pruimen- en perzikbomen onder een prachtige blauwe hemel; een voorbode van wat Puglia ons zal brengen.

We zien de volgende dagen echter ook de minder mooie kantjes van de streek, met tonnen afval langs de weg, vrouwen die hun lichaam verkopen op de drukbezochte Strada Statales en migrantenkampen die in erbarmelijke toestanden verkeren. Roberto, onze volgende WarmShowers host, een echte local, vertelt ons meer over deze kritische problemen van Italië en hoe hij zijn steentje probeert bij te dragen aan een oplossing. Hij heeft zich omgeschoold tot boer en neemt mensen in dienst uit benadeelde milieus en leidt hen op zodat ze niet terecht komen bij de grote landbouwbedrijven, waar ze 3 euro per uur betaald worden. Moderne slavernij in hartje Europa… om nog maar niet te spreken over de rol die de maffia hierin speelt. Maar er zijn ook lichtpuntjes. Zij die tomatenpassata en tomaten uit blik, die op een respectueuse manier geproduceerd worden, willen kopen, kunnen terecht bij merken met ‘NOCAP’ op het etiquette. Over tomaten gesproken, Roberto leert ons hoe een echte Spaghetti al Pomodoro te maken, met als belangrijkste trucje een glaasje kookvocht van de pasta toevoegen bij de tomatensaus (altijd gepelde tomaten, nooit passata!) en daarin de pasta nog even op hoog vuur laten inkoken. We vragen hem wat de lokale lekkernijen zijn en zonder enige twijfel antwoordt hij Tette delle Monache, letterlijk vertaald als Tetten van Nonnen. Verbazingwekkend genoeg is er nog geen feministische groep hiertegen in opstand gekomen 😉 De volgende dag gaat Tim een pasticceria binnen en bestelt 2 Tette delle Monache. De verkoopster kijkt hem met grote ogen aan om te zeggen ‘Excuseer?!’ Om het gênant moment sneller te laten voorbij gaan, wijst Tim twee pasticcios aan die in de vitrine liggen. Later komen we erachter dat er ook een officiële naam is voor dit gebakje en dat ze Tette enkel gebruiken in de lokale slang. Woops!

Op onze weg naar Bari rijden we kilometers en kilometers langs olijvenbomen en doen we een middagdutje in het prachtige Middeleeuws dorpje Giovinazzo, met uitzicht op de Adriatische zee. De laatste 15 km tot Bari zijn een verschrikking, zoals wel vaker bij grote steden. Er staat een huis in het midden van de weg (raar maar waar) waardoor de doorgang niet breder is dan een halve meter, met links een autostrade en rechts een hek met 3 woeste herdershonden die met hun kop door de tralies hun tanden laten zien. Iets verder nog een afgeweerde aanval van een kefferke. Mijn dog-love heeft nog nooit op zo een laag pitje gestaan en die van Tim was al zo goed als onbestaand… We worden verwelkomd in Bari door Tobias, een Nederlandse epidemioloog die onder andere voor Artsen Zonder Grenzen heeft gewerkt, in een prachtig appartement in de oude stad met uitzicht op de bekende Basilica de San Nicola. De gesprekken gaan uiteraard over de covid crisis, maar ook over het belang van humanitaire hulp, en logischerwijs dus ook over politiek. Inspirerend persoon! We genieten van deze prachtige locatie om een dagje uit te rusten vooraleer we onze route verder zetten richting de Valle d’Itria, ook wel gekend als Trulli-land.

Trulli (enkelvoud trullo) zijn oude conische woningen en opslagplaatsen die werden gebouwd zonder cement om de hoge taxen van de feodale keizers te ontlopen. Deze charmante ingenieuze torentjes worden nu nog steeds gebruikt door de lokale bevolking en als hippe B&B voor de toeristen. We fietsen langs de trulli-dorpen Alberobello, Locorotondo en Martina Franca, waar we stoppen voor focaccia en een ijsje nocciola+caffè. Die avond vallen we met ons gat in de boter wanneer we vragen om onze tent te mogen opzetten aan een meneer die we nog net onderscheppen voor hij zijn poort sluit. Eerst ietswat terughoudend, maar dan, waarschijnlijk gecharmeerd door mijn ingestudeerde zinnetjes in het Italiaans: ‘Ciao! Buonasera! Stiamo de viaggio de Belgio a Mongolia i stiamo cercando un giardino para campeggiari con la tenda. Solo per la notte. E possibile qui?‘, opent hij de poort en komt Elena, zijn vrouw, naar ons toegelopen. Zij nodigt ons uit in hun pas gerenoveerd huisje en biedt ons hun bed aan, dat ze voor de eerste keer had opgemaakt! Wat een gastvrijheid!

Via Ostuni, la citta bianca, rijden we door naar Lecce langs velden vol goudsbloemen en olijvenbomen. Mijn ogen fonkelen bij het zien van al die prachtige gele, oranje en witte bloemen. In Lecce valt onze mond dan weer open door de prachtige Middeleeuwse gebouwen in baroque stijl die een gele gloed afgeven door de kalksteen waaruit ze gemaakt zijn. Het indrukwekkend amfitheater daterend uit de 2e eeuw CE, maar pas ontdekt begin jaren 1900, neemt ons mee naar het verre verleden. Onder een blauwe hemel trakteren we onszelf op een restaurantje met voor-, hoofd- en nagerecht voor 34 euro, inclusief een glaasje vino rosato… Leve lekker eten voor een betaalbare prijs!

Onze laatste nacht brengen we door op het domein van Giuseppe en Maria, vrienden van Roberto, die een zo goed als autonoom leven leiden. Hun land staat vol met fruitbomen, groenten, kruiden en olijvenbomen, die ze onderhouden via de principes van de permacultuur. Ze maken zelf olijfolie, honing, ingelegde tomaten en andere groenten, sauzen, verschillende soorten confituur en verkopen deze producten op lokale marktjes. Heel geïsoleerd van de buitenwereld en helaas ook heel hard werken, maar wat een inspirerende manier van leven. Zo puur, zo dicht bij de natuur. In Brindisi nemen we afscheid van deze prachtige regio van Italië en zetten we koers richting Griekenland. We zullen onze wildkampeerplekjes onder de olijvenbomen en in de bloemenvelden missen, maar blikken met een warm gevoel terug op alle inspirerende mensen die we hier ontmoet hebben. Tijd voor een douche in Igoumenitsa!